Likkebaardend staat het kleine Italiaanse Parachute Records momenteel nog aan de rand van de herkenning. Met als labelbonzen het weinig bekende Clockwork en de iets beter gekende Avatism – die in 2013 het waarschijnlijk onderschatte ‘Adamant’ uitbracht – dringt het label sinds een klein jaar naar een plaats in de platenkasten. Zijn eigen toekomst nog aftastend, grijpt het label met ‘Void Transcripts’ naar een soort meditatieve en hypnotische soundscapes. Weliswaar kort en behept, sfeervol en ambient-gelikt met een selectie artiesten die nog vol genieten van de anonimiteit. Het anders aan de minimal beat verslaafde Dead Heat speelt op ‘Dedication’ met repetitieve gitaarpatronen en echoklanken. Onaangenaam kort en een te vroeg afgebroken trip. Te weinig optimaal benut. Ook D1T1 had met zijn enkele modulaire in sinusgolven bewegende en botsende synthnoten op ‘001’ een spannender pallet kunnen bouwen. Een minder uitgepuurd idee. Twee missers die een beetje de teneur van ‘Void Transcripts’ voorspellen. Het geleverde materiaal mist tijd om tot ontknoping te komen. Het zijn snel afgehaspelde kortverhalen. Soms is het gelukkig ook spannend. House Ov Leaves voorspelt ongemak in ‘A Safe Haven From the Problems Of The Real World’. Donker en grauw, obscuur verlicht en een helwitte horizon. De eenzame topper. Een plek die toch ook wel At Vilander wordt gegund met zijn ijskoud antarticsch geluid dat als pure elektronische sneeuw de dromen reinigt en wit maakt, de kilte doorbroken door Italiaanse stemflarden. Met ‘Fabric Safety Apparatus VOL. 1’ waagt Parachute zich onbeschermd op gevaarlijkere hoogtes. Het schokabsorberende valkussen zoek. De club als zijn speeltuin. Avatism die met ‘Hessdalen’ in je gezicht spuwt. Ingenieuze (deep-)techno die bruut tegen het minimal verleden aanschuurt. Maar er is meer. En meer goeds. Zoals het broeierige en uitzichtloos, knauwende ‘Weight of Truth (Tier One)’ van Assessment. De jachtige industrial-geinspireerde postpunk van het Britse South London Ordnance. Ayarcana die als een industrial pletwals scheurt en barst. Puur ongemak en nauwelijks behapbaar. Brute kracht op het stompende ‘Sloop’, een technokneiter van de onlangs overleden Max-M. Het hoofd afgeleid bij de verslavende en slome beats van Clockwork (C/W), MEZE en Metrist. De dansvloer wordt verpletterd. Het techno-pallet opengescheurd. De brute schoonheid uit elkaar gespetterd. Als een falende parachute in vrije val. ‘Fabric Safety Apparatus VOL. 1’, het succesnummer. Op iets anders dans ik deze zomer niet meer.