Het als een artistiek collectief optredende Gang of Ducks, dat zich voorlopig voornamelijk als platenlabel laat kennen, houdt van geheimzinnige anonimiteit, heeft geen vaste geografische basis en plukt zijn muzikanten uit de (Italiaanse) elektronische ondergrond.
Ergens tussen Berlijn en Turijn, niet gebonden aan een vaste locatie, steeds onderweg als een vlok rondzwervende eenden, treedt het Turijnse Gang of Ducks met een inhoudelijk doordachte missie naar voren. Via mail laten zij weten: “Wij hebben altijd al opengestaan voor innovatie en experiment en wij proberen een structuur uit te bouwen die die houding ondersteunt. Initieel was alles veel ingewikkelder bedacht, maar uiteindelijk zijn de muziek en het label onze hoofdbezigheid geworden. Hoe dan ook, dat stelde ons in staat een eigen imaginaire wereld te creëren, en met videoartiesten en performers samen te werken, en om andere mensen met interessante ideeën te ontmoeten.”
“Van het originele plan hebben we vooral de attitude nog, en de wil om al de dingen die we tot hier toe buiten beschouwing lieten, aan te vatten. We denken graag dat GOD meer een bepaalde houding is ten opzichte van meer dan alleen muziek. Onze artiesten en de anderen met wie wij samenwerken, delen die visie, ieder op zijn manier, soms zelfs compleet tegenovergesteld aan elkaar. Het is moeilijk uit te leggen, maar het is iets ‘echts’.”
Vervallen electronics
Als label zette Gang of Ducks de eerste stappen in 2013, met de release van een ep van het al even illustere Traag. “Traag vroegen wij omdat wij onder de indruk waren van zijn album (‘Confused in Reality’, ks) op Opal Tapes.” Met de release van het debuutalbum ‘Tape Tekkno’ van My Panda Shall Fly, datzelfde jaar, werd de muzikale durf en keuze van Gang of Ducks opgemerkt door iedere ondergrond-uitpluizer. Als label is Gang of Ducks veel makkelijker te plaatsen dan als kunstenaarscollectief. Muzikaal is het gespecialiseerd in diezelfde verpletterende en vervallen electronics als Opal Tapes, Astro:Dynamics en Farbwechsel. Of bruter verwoord: ergens tussen scheefgetrokken keldertechno en verdraaide hiphop in.
Het eerste wat opvalt aan de discografie van het label, is de enorme diversiteit aan audioformaten. “Wij hebben onze releases altijd als een extensie van ons artistieke manifesto gezien, dus willen wij ook werk maken van onze fysieke representatie. Vinyl en cassette zijn op dit moment onze favoriete dragers. Het gebeurt vaak wanneer een artiest ons contacteert dat hij genoeg materiaal heeft om er een plaat van te maken … Maar Gang of Ducks beslist of die plaat dan als lp, ep of cassette wordt uitgebracht. Het tweede wat opvalt, is dat Gang of Ducks ook enkele Italiaanse producers een plek gunt. Staat Gang of Ducks aan de wieg van een Italiaanse scene, ondanks hun geografische vrijheid? “Als je over een scene wil praten, dan houdt dat in dat er bepaalde events plaatsvinden op regelmatige basis, die een hechte community creëren. Op dit moment gebeuren er maar een beperkt aantal dingen die heel losjes met elkaar verbonden zijn. Wij willen absoluut deel uitmaken van een sterke Italiaanse scene en werken ook naar dat doel toe, maar voorlopig vinden wij niet dat ons werk kan verbonden worden aan een specifiek land of aan een specifieke groep.”
Godcast
Zonder een duidelijke tijdspanne voorop te stellen, laat Gang Of Ducks weten in de toekomst zich te willen concentreren op het editoriaal project ‘God-zines’. Het is het begin van de drang zich te uiten in meer creatieve disciplines. Ook al is er weinig geweten van wie allemaal achter GOD schuilgaat, het geheel bestaat uit jongens die expertise hebben in muziek, mode, performance en film. Voor God-zines luidt het idee: “Wij willen een aantal zines uitbrengen, gecureerd in samenwerkingen met enkele hedendaagse kunstenaars die wij respecteren. Elke artiest krijgt zijn eigen editie en zal ons een thema voorstellen dat wij dan verder uitwerken. We hebben nog helemaal geen idee van wat het resultaat daarvan gaat zijn, maar we zijn er nu al helemaal extatisch over.”
Een ander project dat nog lopende is, zijn de ‘Godcasts’. Dat is een heel onregelmatige podcast-reeks op Mixcloud met bijdrages van aan GOD-gelieerde artiesten. “Op de ‘Godcasts’ zijn wij zelf heel verzot . De richtlijnen voor deze podcast-reeks is: wat heeft jou het meest beïnvloed tijdens je artistieke reis? Er mag niet worden stilgestaan bij tijdelijke crushes, maar er moet geconcentreerd worden op de platen die de artiest echt beïnvloed hebben. Dat leidt tot erg eigenaardige, persoonlijke mixes die aanvankelijk incoherent lijken, met tracks die niet gerelateerd zijn aan elkaar, maar uiteindelijk wel een grotere betekenis hebben. Daarbij, een goede platenselectie is belangrijker dan een propere mix. De allereerste Godcast was door Traag ontwikkeld en wij luisteren er twee jaar later nog steeds regelmatig naar.”
Filosofie
Illuster, vaag en geheimzinnig lijken de kernwoorden bij GOD. Buiten Ital, My Panda Shall Fly, Vaghe Stelle en S Olbricht is van de meeste artiesten bij het label niets geweten. Zo verschijnen er van het Milanese Haf Haf niet meer tips als dat de naam het geluid van een blaffende hond, of IJslands voor ‘oceaan’ zou kunnen zijn. Zo ook bij XIII, waarvan eerder dit jaar nog het debuut ‘NO (The Relative Effect of Explication)’ verscheen. Geen enkele info wordt gelost, veel uitleg verschaffen de GOD jongens niet. Over toekomstige releases wordt met geen woord gerept en nogal wat antwoorden blijven in een bepaalde vaagheid hangen, alsof het concept van GOD soms alle uitleg in de weg zit. Alsof het denken belangrijker wordt dan het creëren en uitgeven. Er gaat duidelijk een filosofie schuil achter het collectief, die net door de onvoorspelbaarheid van de acties, het zich laten leiden door toeval en de doordachte, maar stiekem gehouden ideeën van het collectief lastig te definiëren valt. In elk geval zijn zij onvoorwaardelijk eigenzinnig, gaan ze op hun doel af en bruisen zij van de (vaak ongrijpbare) ideeën.
Esthethiek
Het enige wat duidelijk is, is de strikte en sterk uitgesproken visuele esthetiek waarachter het collectief vertoeft. Net door de mengeling van disciplines binnen het collectief is de visuele uitstraling bijzonder belangrijk. De eerste videoclips voor Gang of Ducks werden opgenomen met belabberde VHS-videocamera’s die de groezeligheid en de geheimzinnigheid van het collectief extra kracht bijzetten. De platenhoezen spelen met herkenbaarheid en een eigen identiteit.
Het lijkt alsof het platenlabel Gang Of Ducks vooral als een creatieve uitspatting moet worden gezien, een kunstvorm waarbij de platenwinkel als tentoonstellingsruimte fungeert. Maar in plaats van dat er platenhoezen aan de muren tentoongesteld hangen, moet je in de bakken neuzen en hopen dat je er een van de schatten op het spoor komt. Zoek die Gang Of Ducks! Het zal een moeilijke taak blijken, want de platen raken snel uitverkocht. Doe je voordeel met de visuele herkenbaarheid van de platen, zouden we zeggen, want iedere plaat bestaat uit een zwarte hoes met daarop een oud religieus symbool. “Wij zijn gefascineerd door de heilige symbolen van de verschillende godsdiensten. Zozeer dus dat onze albumcovers gebaseerd zijn op een oude religieuze cultuur.”
Geloof het of niet, het acroniem GOD, de drie letters waarmee je Gang Of Ducks ook mag aanspreken, is louter toevallig ook religieus klinkend. Waarmee je volgens hen ook meteen de ziel van het project te vangen hebt: Gang Of Ducks wilt zich laten leiden door het toeval, de gebeurtenissen zoals zij zich voordoen, om daar met volle teugen de vruchten van te plukken.
Zo leidde bijvoorbeeld het herhaaldelijk tegen het lijf lopen van Ital – zowel in New York, Turijn als Berlijn – tot de in juni verschenen ‘Toxic Work Environment’-ep. “Wij zijn enorm blij dat Ital nu deel uitmaakt van GOD. Hij is niet alleen een grote producer, maar ook groots als mens.” De Amerikaanse producer die in 2014 met ‘Endgame’ op Planet Mu een van zijn beste platen uitbracht, remixte eerder dit jaar al ‘Spirits’ van Sabla en is de eerste bekende naam die het label wist te strikken voor een release.