De muziek van Villalog valt op meerdere manieren te omschrijven. Je kunt het een Europees antwoord op LCD Soundsystem noemen, maar dan zonder de koebellen, de zang en de disco-inslag. Maar ook de termen postrock en krautrock zijn van toepassing en bovendien is de muziek op ‘Zwei’ dermate opzwepend en repeterend dat er naar een soort trance wordt toegewerkt. Mede dankzij de aanvullende kracht van Teppei Ozawa die hier en daar wat in de microfoon roept, en de sterke percussiebijdrage van Bernd Fleischmann. Zij vullen het oorspronkelijke Weense duo Michi Duscher en Marck Muncke aan tot het inmiddels vierkoppige Villalog. De productie kan nog iets scherper, maar voor de muzikale beheersing van hun instrumenten verdient het kwartet een dikke duim omhoog. Live zou dit toch ook een belevenis moeten zijn. De heren leveren hoogstaande kwaliteit af en verdienen wel wat meer aandacht. Was Villalog een aandeel geweest en dit een beursmagazine, dan zouden we de boel positief waarderen en het advies ‘kopen’ geven.