Het Brusselse label Lexi Disques is een meer dan mooie aanvulling op het laaglandse aanbod van aparte 7inches en bestaat sinds 2011 als onderdeel van het Pneu label. Labelbazin Catherine Pleneveaux heeft een scherpe visie wat betreft geluid en ontwerp waarbij het conceptuele hoesontwerp van gestencilde of andere creatieve aard altijd hand in hand gaan met de klanken van de artiesten, samengepakt als een artisanaal verzamelobject. De eerste in de rij van deze drie tegelijk uitgebrachte releases is een 7inch van Edgar Wappenhalter, het lo-fi songschrijvende alter ego van Piet Ruis, alias Steve Marreyt van Kraak. De titel zegt precies wat we te horen zullen krijgen. De A kant bevat de song ‘Stroom’, gebaseerd op een gedicht van de gewaagde Nederlandse dichter Hendrik Marsman uit de vooroorlogse poëziebeweging van het expressionisme. Marsman overleed in 1940 in het Kanaal bij een oversteek naar Engeland door een torpedo van een Duitse onderzeeboot. De klank van de song neigt naar Kraak collega Ignatz met gitaar in psychedelisch lo-fi sferen van doemende effecten en een dwalende stem die het geheel een tijdloos melancholisch karakter geven. De B kant ‘Gij Zult Mij Allen, Allen Kennen’ is een gedicht van de hand van de Gentse schrijver Karel van de Woestijne, bekend van zijn vele proza, drieluiken over spiritualisme en impressionisme en kritische essays aan het begin van de twintigste eeuw. De song heeft een zelfde uitgesponnen psychedelisch karakter als kant A, met toevoeging van Floris Van Hoof op de synthesizer met allerhande pulserende tonen. De Fransman Emmanuel Holterbach is de volgende in de rij met ‘Léonore’, een mooie gele fluorescerende 7inch in een hoesontwerp van gestencilde paddenstoelen. Hier valt echter geen psychedelica te bekennen, maar (neo) klassieke muziek! De plaat is een locked groove en gaat eindeloos door voor zover de luisteraar dat wenst. Kant A is een onheilspellende symfonie waarbij meerdere lagen in elkaar vervlochten worden. De B kant bestaat uit twee composities waarin het eerste bestaat uit heldere blaas en strijkinstrumenten totdat deze in een herhalende loop vervalt. Het tweede stuk bestaat uit melancholische lagen die golven op een licht zoemende drone. Als laatste hebben we de Deense lofi cult-popgroep Girlseeker die het afgelopen jaar veel furore hebben gemaakt in onze contreien. Kant A is de pakkende song ‘Lonely Hours’ met guitige lo-fi synthpop, terwijl op kant B de song ‘Hurricane’ eerder neigt naar synthpop met een springerig postpunk randje. Een prettig geluid en goed voor elk feestje om de freaks aan het dansen te krijgen. Er is duidelijk geen gebrek aan creatieve diversiteit bij Lexi Disques en we kijken reikhalzend uit naar wat de toekomst brengen zal.