Een cinematografisch aandoende trip van een uur en een kwartier, dat is wat het duo New Routines Every Day op hun debuut presenteren. Rudy Decelière (veldopnames, harmonium) en Marcel Chagrin (gitaar, versterker, voetdrums) kenden elkaar eigenlijk al heel wat jaren, maar samenwerken kwam er maar niet van. Tot Chagrin carte blanche kreeg om voor de editie van 2014 van het Filmfestival van Locarno een werk te creëren. Chagrin treedt meestal op als éénmansorkest en werkte in het verleden al samen met Noel Akchoté, Brian Eno, William Parker en Georg Baselitz, om er maar enkele te noemen. Toch kon hij niet snel genoeg Decelière contacteren. Die laatste is een multidisciplinaire geluidskunstenaar, die veelal werkt met geluidsinstallaties en soundscapes. Ook hij is een liefhebber van samenwerkingen en kruisbestuivingen, waaronder met Donatelle Bernardi en Marco Poloni. Het album dat ze samen maakten kreeg zijn titel via William Blake, waarbij ze het zichzelf door middel van zich zelf opgelegde beperkingen en kunstgrepen enigszins moeilijker maakten om hun eigen ideeën vorm te geven. Het als dubbelelpee verkrijgbare werkstuk is dan ook geen gemakkelijke luisterervaring. Veel stiltes, vreemde gesprekken en kabbelende geluiden domineren, op hier en daar een uitbarsting na. Het is eigenlijk een kunstzinnig luisterspel geworden, waar men niet zomaar op de achtergrond kan naar luisteren. Aandacht, een moment van rust en verstilling, is beter geschikt om deze indrukken op je af te laten komen.