?Alos is nog steeds Stefania Pedretti, en dat is de vrouwelijke helft van OvO. Dat duo lijkt behoorlijk actief, als we onze recensies voor deze editie nalezen, want die naam duikt een behoorlijk aantal keer op. ?Alos is dan ook dikwijls de support voor concerten van OvO, en sluit er eigenlijk naadloos bij aan. Voor haar nieuwe, jammer genoeg korte, plaat werkt Pedretti rond het thema sjamanisme. De vrouwelijke kant dan wel, net zoals ze eerder aan de slag ging met het thema keuken (One Girl Cooking Music ofwel Ricordi Indelebili) en naaien/textiel (One Girl Sewing Music of Ricamatrici). Dat leverde verrassende en avant-gardistische juweeltjes op, en dat is nu niet anders. De dame herwerkt twee oudere songs (van Ricamatrici), en steekt ze in een dermate nieuw kleedje dat ze nog nauwelijks zijn te herkennen. De songs klinken meer zoals ze die live op een podium brengt: nog minder gepolijst en agressiever. Een repetitieve beat van Claudio Rocchetti in Fili Di Capelli en een geloopte cello in Taglio botsen op tegen kronkelige, tegendraadse gitaarklanken en de veelzijdige stem van Pedretti. En dan moet het sterrenstuk nog komen: een remix van Panas door Kawabata Makoto, de gitarist van Acid Mothers Temple. Hij zette alles op analoge tape, voegde gitaar toe en maakt er een donker stuk van, passend bij Hades, de donkere plaats die de overgang van leven naar dood inzet. Het is ook die kant van het sjamanisme die Pedretti inspireerde tot de twee herwerkingen met een korte maar zeer bevredigende plaat als resultaat.