De hippies zijn terug is de uitdrukking die het best past bij deze cds. Voor de eerste gaat die slogan zeker op, ze komen uit San Fransisco en doopten hun losvast collectief Mushroom. Hun eerste plaat dateert van tien jaar geleden en intussen speelde men enige geluidsdragers vol. Maar geen platenzaak weet raad met het juiste vakje. Door de jaren is een uiteenlopende discografie ontstaan met tentakels in de funk & soul, space rock, acid folk, krautrock, psychedelica, improvisatie en jazz. Op deze plaat, die voornamelijk bestaat uit live opnames, werken ze samen met zangeres Alison Faith Levy. Zij maakt deel uit van de Loud Family en op haar solo-albums wordt ze bijgestaan door leden van Camper Van Beethoven. Naar ik meen zou deze cd wel eens een kans zijn om je te verdiepen in het eclectische werk van Mushroom. Je vindt er alle aangehaalde genres in terug, op Gas, Grass, Or Ass-Rides Nobody For Free combineren ze de funk & soul met jazz, het twintig minuten durende Kraut Mask Replica gaat het meest richting improvisatie, maar vooral naar het einde toe is het gewoon lekker gefreak, andere nummers scheuren dan weer zwaar psychedelisch uit de bocht. Niet verwonderlijk als je je cd-titel pikt uit een tekst van Led Zeppelins Thats The Way. Je kan Mushroom niet echt plaatsen: geen jazz, geen improvisatie, geen muziek voor muzikanten, maar wel op het scherp van de snede, eerlijke muziek met net iets meer. Elke Gonzoïst die zonder elektronica en zwaar vervormde gitaren kan, moet dit maar eens proberen. Dan de Duitse hippies van Electric Orange. Allereerst moet het er uit, wat een spuuglelijke hoes. Ondanks dat zijn ze wel aangekondigd voor de nieuwe editie van het Roadburn Festival in Tilburg. Maar alle groepen die daar spelen hebben lelijke hoezen zegt ons ma. Een potje rechttoe rechtaan krautrock krijgen we voorgeschoteld op Morbus. We denken aan de legendes zoals Can of Neu! en groovy bands als Looplizard of Salaryman, met transcendente eigenschappen. Maar ondanks deze gedateerde namen weten ze hun muziek fris te houden. Een space trip die je meer dan een uur van de grond houdt, zonder andere middelen, een aanrader. Minder transcendent gaat het eraan toe bij Saturation Point uit Bristol, UK. Ze zijn het minst freaky van deze drie bands en vallen op de grens tussen de psychedelische insteek van bovenvernoemde groepen en de dynamische rock van bijvoorbeeld Explosions In The Sky. Instrumentale postrock die bij momenten ferm uithaalt. En dat maakt het volgens mij tot een apart schijfje, ze durven te rocken. Geen uitgesponnen mijmerende stukken, maar korte gebalde tracks met melodie en net genoeg lawaai.