In het verleden ging Señor Coconut (Uwe Schmidt) al Kraftwerk, Michael Jackson, Sade en Deep Purple te lijf met een doorgedreven latintronic-behandeling. Of Michael J. tevreden was met Schmidts versie van Beat It is maar de vraag, maar naar verluidt waren de heren van Kraftwerk wél zeer te spreken over wat Schmidt met hun klassiekers had uitgevreten. Hun toch al niet van humor gespeende werk werd door Schmidts bijna-traditionele mambo- en chachacha-bewerkingen dan ook tot nieuwe recordhoogten van absurditeit verheven. Op de nieuwste Coconut moeten de Japanners van Yellow Magic Orchestra eraan geloven. Voor zijn YMO-bewerkingen liet onze favoriete Duitser in Chileense ballingschap helemaal niets aan het toeval over, want elk van de originele leden Haruomi Hosono, Yukihiro Takahashi en Ryuichi Sakamoto figureert in één of andere gastrol op Yellow Fever! (Fiebre Amarilla). Ook Mouse on Mars, Burnt Friedman, collega latinotronicista Dandy Jack, Akufen, Chileense rockheld Jorge Gonzalez en Schneider TM nemen deel aan de feestelijkheden. De overvloed aan gasten beïnvloedt het Coconutgeluid niet wezenlijk, om de simpele reden dat de meesten van hen gecast zijn in de korte, jingle-achtige intermezzos tussen de YMO-nummers. Met die jingles keert Schmidt toch weer een beetje terug naar zijn meer electronisch gerichte glitchnpaste-werk, dat ook bij de allervroegste Coconut nog zijn plaats had, maar daarna stilaan verdween. De covers zelf zijn bewerkingen zoals we die kennen van Fiesta Songs en de Kraftwerk-plaat: electronisch gegenereerde mambo-, rumba en cumbianummers met een hoofdrol voor de marimba. En hoewel we nog het meest houden van de abstracte Schmidt zie El Gran Baile van Coconut, maar ook bv. Midisport is het helemaal waar wat Señor Coconut in What is Coconut? zélf zegt: Coconut is simulation recombination style confusion but… fun! merengue chachacha! Een andere definitie, ook op de plaat en van de hand van ene Constanza Martinez: ze coco from the man is two coco and one banana, haha!