Pionierschap is een ondankbaar goed. Het was een gedachte die – toen ik bij nacht en bij ontij onderdook in de virtuele wereld – bij me opkwam. Het internet is een roddelkeet zonder scrupules, anonimiteit is een vloek, want niet moedig. Het hakmes ligt klaar en Xerrox vol. 1 wordt er naar de slachtbank geleid. Onterecht. Carsten Nicolai (Noto of Alva Noto) en zijn label Raster-Noton zijn al jaar en dag de standaard, de referentie binnen de geluidswereld die ze zelf ontwierpen. Minimale elektronica en strikt metrische, pure klanken vermengen er zich met schrale emoties en worden verpakt in strak vormgegeven hoezen die het concept versterken en de verbeelding aanscherpen. Nicolai zelf is al jaar en dag de leermeester bij uitstek. Zijn samenwerking met Ryuichi Sakamoto, het treffen tussen de twee generaties minimalisten, plaatste vooral de schijnwerpers op de laatste, maar bewees evenzeer dat Alva Noto binnen de beperkte grenzen die hij zichzelf oplegt, blijft zoeken naar nieuwe kansen en mogelijkheden, veeleer dan te teren op een succesformule en de herhalingen op te stapelen. Op Xerrox Vol.1 zet hij een nieuwe stap vooruit. Voor het eerst in zijn carrière vertrekt Nicolai vanuit een aantal samples, die hij muteert, ontbeent en naar zijn eigen leefwereld plooit. Xerrox vol.1 heeft weinig of geen raakvlakken met het kurkdroge, minimale plaatwerk van Coh of Pixel, twee voortrekkers van het label, maar leunt dicht aan bij het werk van de Fransman Hervé Boghossian of bij de Amerikaan Taylor Deupree. Wie nummers als Haliod Xerrox Copy 2 (Air France), gebaseerd op samples die hij maakte in de luchthaven van Parijs en Haliod Xeroxx Copy 6 niet naar waarde kan schatten, heeft niets begrepen van de rijke catalogus die Nicolai plaat na plaat verder uitbouwt. Pure klasse.