World Wide Death

Het Zweedse God Among Insects serveert een portie oldschool death metal met wellicht de meest debiele teksten ooit in het genre. Emperor Magus Caligula (Dark Funeral) had wellicht weinig inspiratie, want zijn teksten zijn niet alleen abominabel maar ook nog eens superkort. Muzikaal is het iets beter. De diverse leden, afkomstig uit bands als Vomitory, The Project Hate en Dark Funeral, wilden duidelijk gewoon weer eens ouderwetse death metal spelen en daarin zijn ze geslaagd. Nergens klinkt het bijzonder, maar vervelen doet de plaat ook geen seconde, en dat is binnen dit genre al een prestatie op zich. Damnation gooit het over een satanische boeg en speelt een portie ouderwetse black in de traditie van en Tormentor. Als we hun bio goed snappen, biedt dit schijfje een soort overzicht van tien jaar Damnation, maar deze leden van Merciless en Unanimated hebben zelfs in die lange tijdspanne nog steeds niet geleerd om een opnamestudio te gebruiken zoals het hoort. Zo rommelig als maar kan, tot het op de zenuwen werkt. Binnen de black metal is het soms hot om rommelig te klinken, maar Damnation maakt er werkelijk een potje van. Hun meester zal niet tevreden zijn. Alpha Centauri brengt het er nog het beste van af. Catchy liedjes gedrenkt in een Britse sound, goed opgebouwde nummers met een degelijke zanger die bij liefhebbers van het betere alternatieve rockliedje best eens brokken zou kunnen maken als het wordt opgepikt. Ze hebben dan ook oude rotten Uffe Cederlund (Entombed) en Patric Wiren (ex-Misery Loves Company) in hun rangen, en die hebben toch wel wat ervaring in het schrijven van degelijke liedjes. Net boven de middelmaat maar net niet goed genoeg, en dit lijkt aan deze drie releases te horen zowat het motto van dit label. Wie weet brengen ze ooit eens een superplaat uit, maar het is er in elk geval geen van deze drie.