Het Britse Skaldic Curse is toe aan zijn tweede plaat en heeft in vergelijking met het debuut duidelijk progressie gemaakt. Neem die progressie maar letterlijk, want het vijftal kiest ervoor om zijn primitieve nihilistische black metal vol te stoppen met invloeden uit de progrock. Het lijkt een vreemde combinatie om rommelende basnoten, schelle gitaren en mokerdrums, de ingrediënten van traditionele black metal, te gaan vermengen met complexe structuren uit de progrock, maar werken doet het wel. Skaldic Curse maakt muziek in verschillende laagjes die soms met elkaar botsen en soms met elkaar samengaan, contrasten of samensmeltingen naargelang de duistere sfeer het vraagt. De wereld die Skaldic Curse oproept is uiteraard donker, grimmig en duister maar onderscheidt zich net door zijn intensiteit en complexiteit van heel wat andere bands uit het genre. Zes nummers met korte titels (Woundz, Monolith, Scapula) geven ons als luisteraar een huiveringwekkende luisterervaring mee die beïnvloed is door uiteenlopende bands als Mayhem, Rush, Voivod en Darkthrone.