Stop de persen. We zitten tegen de deadline aan, maar omdat we geloven in een betere wereld en in goede raad die uw leven zal veranderen die u met het grootste gemak in de wind slaat, pleuren we nog snel twee platen in de releaselijst. Het is onze missie en een doel (schieten we raak of bent u ingedut bij deze ultieme, toegegeven halfzachte en weinig overtuigende verleidingspoging) om u Ethan Rose zijn Ceiling Songs toe te schuiven. Als u houdt van zalvende balsem en van alles waar Type opstaat, dan bent u een vriend(in) voor het leven en vooral dan bent u overrijp voor Ethan Rose. Drie songs die zo uit de lucht gegrepen werden, ijl pianospel en fieldrecordings, maar had hij niet nodig om ons te overtuigen. Het heeft alles met een overgelukkige jeugd te maken en met fascinatie voor ijskoud spuitwater, zal een psycholoog het ooit, als het al lang te laat is, verklaren. Kopen, het is een tip. Hou ook even halt bij Woodwork. Bij de eerste luisterbeurten vonden we Woodwork niet altijd even overtuigend en een pak minder inventief dan Phonophani, het recent opnieuw uitgebrachte gelijknamige debuut uit 1998, maar hoe meer we de plaat spelen, hoe meer we vallen voor de zalvende leegte van Svalastog. Een recept tegen vele pijnen, veilig verpakt in een hoes van Kim Hiorthøy. Sterk.