De Amerikaanse trombonist James Fulkerson woont al jaren in Nederland, waar hij de Barton Workshop, een van de internationale topensembles voor de nieuwe muziek, leidt. Fulkerson staat als componist, improvisator en vertolker met beide benen in de muziekvoorhoede. Of het nou het verdiepen is van het improviserend vermogen in zijn eentje op de trombone of samen met anderen; of dat hij de onbekende grenzen van zijn instrument verkent, de letterlijk onbegrensde mogelijkheden van de elektronica onderzoekt, of zich voor de volle honderd procent inzet voor uitvoeringen van composities van mensen die hij helemaal ziet zitten en die in veel gevallen speciaal voor hem of zijn Barton Workshop stukken schrevenvan Morton Feldman en John Cage tot noisepionier Phil Niblock-, hij doet het allemaal vol overgave.
Op Wood Stone Desert manifesteert Fulkerson zich als solist. Het album start met een ruim drie kwartier durende, grillig opgebouwde solo, waarin alle aspecten van de trombone langs komen. De Amerikaan toont zich een virtuoos instrumentalist die praktisch alles kan op zijn instrument, zonder ook maar één moment te kiezen voor gemakzuchtig mamma, kijk mij eens met losse handen-gedrag.
Nog spannender wordt het in het drieluik Wood, Stone, Desert, waarin de trombonist zijn instrument terzijde laat liggen en laat horen dat ook het kleine broertje van de trombone, de trompet, nauwelijks geheimen voor hem heeft. In het drieluik worden de akoestische klanken van het koperen blaasinstrument aangevuld met vooraf op tape opgenomen klanken en live elektronica. De sfeer in dit stuk is bedachtzaam, bijna meditatief, maar ook met onverwachte rimpelingen, waardoor je geen moment in een new age-achtig sfeertje dreigt te belanden. De perfecte soundtrack voor die schaarse gestolen momenten in je leven.