Je zou zeggen dat een muziekproject van alleen vrouwen in de 21ste eeuw niet meer nodig is. In muziek gaat het immers om talent en eigenheid, niet om sekse.Maar is dat wel zo? Krijgen vrouwen minder kansen, of nemen ze die minder? En als we het nou even niet hebben over de paar grote sterren hebben, dan blijft er niet veel over dat nou direct in beeld springt.
Dus een muziekproject van alleen vrouwen kan zelfs in deze 21ste eeuw uiterst nuttig zijn. Wat ons leidt tot een van de leukste muziekprojecten van de afgelopen tijd: het in een plastic (dames)tasje verpakte, drie cd’s tellende album ‘Women Take Back The Noise’. 47 Participating Women Artists leverden bijdragen aan dit mede door de vrouwelijke leden van het Big City Orchestra (zie ook elders in dit blad bij de bespreking van de BCO-cd ‘Villanella’) geïnitieerde project. Daarvan de meesten relatief onbekend. Wij kennen enkel Alicia Wade, Maggi Payne, Blevin Blectum en Cosy Fanni Tutti, en de band Fe-mail.
Verspreid over drie cd’s, getiteld ‘Orgonauta’, ‘Scheherazade’ en ‘Vociferous’ horen we ruim drieënhalf uur uiterst vitale en sprankelende muziek, die grotendeels geschaard kan worden onder de kopjes noise en elektronica, maar die tevens herhaaldelijk beduidend verder gaan dan die noemers. Je blijft je verbazen dat je van de meeste artiesten niet eerder iets gehoord hebt. Al met al is ‘Women Take Back The Noise’ , ondanks zijn verpakking, meer dan een hebbeding. Iedere liefhebber van moderne noise en elektronica zou dit album een serieuze kans moeten geven. Er staat zoveel (h)eerlijks op – maakten mannen maar muziek met zo’n passie.