Hij zal het zich nog beklagen, of net niet natuurlijk. Telkens de naam van deze onemanband valt, is het eerste wat we vernemen dat hij een Palestijnse vader en een Filippijnse moeder heeft. Goed voor hem, als hij leuke ouders heeft, en dat denken we wel als we zijn plaat beluisteren. En ze levert hem ook meteen heel wat centen op. Zijn eigenwijze versie van Funkadelics I Got A Thing, You Got A Thing, Everybodys Got A Thing is de song geworden voor de 2011-campagne voor Nike, dus dat zit wel snor. En dan heeft hij tussen zijn eigen, op Amerikaanse roots geënte songs, ook nog eens een leuke cover staan van Heartbreak Hotel. De plaat is het resultaat van opgroeien met skateboards, punkrock en oude blues, soul en doowop, in San Francisco dan nog. Heel ferm vinden we het dat we geen stereotype onemanrammelrock krijgen voorgeschoteld, maar hier en daar echte stukjes doowop, soul, funk, punk, americana en bluesrock. Namen? Denk een mix van White Stripes en Jon Spencer, elk apart alle instrumenten hanterend en lekker schreeuwend zoals Hanni El Khatib het doet. Zijn kledinglijn Huf bekt beter dan zijn eigen naam, maar dat doet er niet toe. Leuk debuut.