Punkcoryfee Jello Biafra mag dan stilaan een jaartje ouder worden, het houdt de man niet tegen om zijn kritiek te blijven spuwen op de Amerikaanse maatschappij en de wantoestanden die eraan ontspruiten. Na Dead Kennedys werkte hij geregeld samen met verwante zielen in andere bands en bracht een stroom platen uit waarin hij alleen met woorden zijn soms behoorlijk grappige verhalen vertelde. Sinds een paar jaar heeft Biafra, tevens labelbaas van Alternative Tentacles, opnieuw een vast collectief om zich heen verzameld waarmee hij maatschappijkritische punkrock maakt die heel dicht aanleunt bij de glorietijd van Dead Kennedys zelf. Dat was alvast het geval met het debuut van deze bende, Audacity Of Hype uit 2009, en dat is nu, zeker bij de negen eerste nummers, nog veel meer het geval. Voorafgaande aan dit tweede album verscheen de mini Shock-U-Py!(2012), een strijdlied voor de Occupy-beweging, waarop Biafra, uiteraard, ook zo het nodige op had aan te merken. Het nummer komt hier ook terug, weliswaar als afsluiter van de vinylversie, en een van de vier, ietwat overbodige, remixen die als extra op de cd-versie zijn geplaatst. Het zijn slechts schoonheidsfoutjes, want het gros van de plaat is wel heel erg de moeite. Gitaristen Ralph Spight (Victims Family, Freak Accident) en Kimo Ball (Freak Accident, Mol Triffid), bassist Andrew Weiss (Rollins Band, Ween, Butthole Surfers) en drummer Paul Della Pelle (Helios Creed, Nik Turner) zijn waardige vervangers voor de oorspronkelijke Kennedys. De energie en het sarcastische venijn druipt van heerlijke nummers als Road Rage, John Dillinger en Werewolves Of Wall Street. Het zijn liedjes die klinken als de memorabele begindagen van Dead Kennedys, waar Burgers Of Wrath dan weer nauw aanleunt bij Frankenchrist. Biafra en zijn bende klinken woest, boos en overtuigen als een troep jonge wolven.