Laten we meteen met de deur in huis vallen: wij vinden de eerste volwaardige worp (er was al het mini album Porous) van de Britse folkgroep Viarosa een twijfelgeval. Where The Killers Run is een gitzwart album volgestouwd met donkere ballades over zonde en verlossing. De plaat ademt een pastorale sfeer uit, het hoeft u dan ook niet te verwonderen dat akoestische gitaren, violen, violas, mandolines, banjos en lap steels meer dan prominent aanwezig zijn. Wij geven het graag toe: een half dozijn songs op Where The Killers Run konden ons meer dan charmeren. Blindfold is een meer dan geslaagde opener die het beste doet vermoeden voor de rest van de plaat. Ook het dreigende Poor Mans Prayer en het aan Nick Cave schatplichtige titelnummer kunnen ons bekoren. Neem daarnaast nog het up-tempo folknummer All This Worry (will be over soon), het lichtjes ontsporende Wake en het hypnotiserende Call To Arms en Viarosa haalt net een voldoening voor haar debuutalbum. We hadden graag meer lovende woorden neergepend maar helaas, de overige songs klinken net iets te lijzig en te ongeïnspireerd om de grijze middelmaat te overstijgen. Bezieler en zanger-gitarist Richard Neuberg wordt door vlijtige collegas aan de overkant van de plas nu al vergeleken met Johnny Cash, Stuart A. Staples, Richmond Fontaine en Nick Cave. Wij vinden dit te veel eer. Zeer zeker, de groep heeft potentie, aan hen om volgende keer voor onderscheiding te gaan.