Gil Scott-Heron heeft in zijn leven een aantal meesterwerken gemaakt. Daaronder valt ook het ietwat kale, fragmentarische album ‘I’m New Here’ uit 2010 –dat uiteindelijk zijn laatste album bleek te zijn. Dat laatste wapenfeit leent zich klaarblijkelijk uitstekend voor allerlei bewerkingen van uiteenlopende aard. Zo kwam Jamie xx in 2011 met een remix-album van de verzameling spoken-word nummers en dit jaar neemt de Amerikaanse jazzdrummer Makaya McCraven het album onder handen. Zat het goede van de remixen van Jamie xx hem juist in het contrast tussen Scott-Herons krassende stem en de dreunende elektronische bassen, op ‘We’re New Here (A Reimagining)’ bouwt McCraven de korte impressies van het origineel uit tot een organisch geheel, alsof de karakteristieke stem van Scott-Heron en de jazzy instrumentatie van McCraven voor elkaar gemaakt zijn. Scott-Herons teksten gaan over het hebben van een thuis, over angst, over onze sterfelijkheid en McCraven maakt zich dit materiaal eigen en voegt er wat van zichzelf aan toe door samples te gebruiken waarop zijn ouders (zijn vader op drums, zijn moeder als zangeres) te horen zijn. Het is natuurlijk een kwestie van smaak welke van de drie albums je het meest aanspreekt, maar het sobere origineel, de elektronische remixen en de jazzy herinterpretatie hebben allemaal hun eigen charme. Met het herdefiniëren van het originele materiaal door McCraven is de muziekgeschiedenis in ieder geval weer een pareltje rijker.