U is het misschien nog nooit opgevallen, maar wij hebben ons meermaals afgevraagd hoever de schizofrenie van Scott Herren reikt. Als Prefuse73 gooide hij hoge ogen met zijn hyperkinetische avant-garde hip hop en gaf hij zowat iedereen het nakijken. Als Savath & Savalas dompelde hij zich onder in de fluwelen postrock en refereerde hij nadrukkelijk naar zijn helden Tortoise. Waar hij als Prefuse73 het tempo strak en hoog houdt, zakt hij met zijn singersongplaten onderuit. Vaak letterlijk, zoals hier. Op Eastern Developments, zijn eigen label, komt nu ‘Singular’ uit, een plaat van A Cloud Mireya, een collectief waar Scott Herren zelf ook deel van uitmaakt en waarvoor hij de songs schreef. Ondanks zijn ervaring slaagt Herren er niet in om enige opwinding te creëren. Het geheel is een oefening in saaiheid die nooit opflakkert en geen hoop op beterschap brengt. Een langgerekte geeuw dreef ons in de armen van Icy Demons, ook uit op Eastern Developments, die zijn liefde voor strak gemodelleerde sixties popsongs deelt met Mountaineer. Waar Mountaineer zich op zijn derde plaat voor Type met overgave stort in de jaren 1970 en de zwoele bossa en de elektronica afwezig blijft, Erland Øye zonder het nasale geneuzel of Jose Gonzales als aan lager wal geraakt entertainer op The Love Boat, houdt Icy Demons een goed gedoseerde hoeveelheid moderne krakende elektronica aan boord. Toch zijn het de songstructuren van de jaren 1970 die beiden als stevige ruggengraat gebruiken om verder op door te bomen. Elektronica voor liefhebbers van The Mama & The Papas, The Beach Boys en heel af en toe XTC. Had iemand dit zeven jaar terug als slagzin kunnen verzinnen?