In de jaren 1980 waren de postpunkers van Membranes, de groep geleid door John Robb en afkomstig uit de streek rond Blackpool, een niet zo bekende maar wel overtuigende band. In 2009 vroeg My Bloody Valentine (met toestemming en veel enthousiasme van Steve Albini en Shellac) de band voor All Tomorrow’s Parties, wat Robb en zijn kornuiten een tweede adem gaf en wat resulteerde in het album ‘Dark Matter/Dark Energy’ (2015), een jaar later gevolgd door de remixplaat ‘Inner Space/Outer Space’. Die cd (of dubbelalbum) had een conceptuele achtergrond. Dat is ook nu weer het geval. De schoonheid en de wreedheid van de natuur vormt het onderwerp van een resem nummers (zestien) die ook nu weer werden gespreid over twee lp’s (of één cd). Robb blijft erbij dat de band punk speelt, maar van de initiële krakkemikkige gitaarherrie van de jaren 1980 is niet veel te merken op deze plaat. Vooral door zijn basgeluid en zijn snerende stem mogen Membranes best als postpunk worden weggezet. Hier en daar duikt een waar koor op, en geven Shirley Collins en Kirk Brandon (Theatre Of Hate) het beste van zichzelf om de nummers enige body te geven. Probleem met deze plaat is de grote overdaad aan nummers, die verre van allemaal even sterk zijn. Waar de band loos gaat of het nauwst aanleunt bij het vroegere werk, lukt het allemaal wel. Als Robb te veel wil vernieuwen en experimenteren, gaat het vooral de mist in. ‘What Nature Gives… Nature Takes Away’ mocht wat ons betreft de helft korter hebben geduurd, met behoud van de beste nummers. Dan zou dit best wel een leuke plaat zijn geweest.