Ok, we wachten even en kijken naar de geschilderde haan (werk van de Amerikaanse schilder Frank Gonzales) op de hoes. Het kwartet uit Hamburg doet het inderdaad behoorlijk rustig aan op hun instrumentale debuut. Niet dat de heren beginnelingen zijn. OK Wait ontsproot uit de band Sonic Black Holes, waarin de gitaristen Christoph Härtwig en Michel Jahn actief waren. Bassist Florian Zeh (ex-Rhoda) en drummer Lutz Möllmann (Barrels, eerder in onder meer Caleya en Eisenvater) vervolledigen de band. Uitgesponnen nummers (al snel tien minuten) die voornamelijk binnen het kader van postrock vallen, met hier en daar een snuifje progrock, is wat OK Wait presenteert. Muziek om even te bezinnen, om even stil te staan bij de dingen. Een beetje zoals Marc indertijd, die ’s morgens een groet bracht aan de dingen. Een beetje lapsteel (‘Time’) en een beetje viool (‘Wait’) zorgen voor wat extra spanning. De vijf nummers steken prima in elkaar, klinken afwisselend, maar door de grote overdaad aan gelijkaardige releases verliest OK Wait al snel onze aandacht en denken we aan andere zaken. Aan Marc bijvoorbeeld, of zijn groet ’s morgens wel enigszins beleefd was. Het uit Keulen afkomstige Noorvik heeft een opgewaardeerde en vernieuwde bezetting wat de band meteen besloot thematischer te werk te gaan dan op de voorgaande albums ‘Noorvik’ en ‘Omission’. Het blijft allemaal wel instrumentaal, maar het is minder postrock dan voorheen. Epische progpostmetal met veel bombast en een stuk zwaarder vormt het Tantalus-verhaal uit de Griekse mythologie de leidraad voor het muzikale verhaal. Het verhaal is al net zo episch als de eruit voortvloeiende acht nummers: een koning die de consequenties van zijn arrogante acties doorkrijgt, van zijn troon valt en in een speciaal gedeelte van de onderwereld terechtkomt, Tartarus genaamd. Een actueel thema eigenlijk, waar we dat stel oorlogszuchtige Russische leiders ook wel toe zouden willen veroordelen.