Mijn postvakje op het Gonzo-hoofdkwartier werd weer lekker gevuld de laatste weken. Zo vonden we er onder andere deze vier gitaarplaatjes. De titelloze debuutplaat van het uit Newcastle afkomstige Field Music kregen we nog niet zo lang geleden ook in handen. Daarvan waren we al niet echt overtuigd. En deze verzameling van vroegere E.P.’s brengt daarin geen verandering. Trouwens een CD met rarities uitbrengen nog geen zes maanden na een debuut is als na twee platen een Best Of uitbrengen. Een beetje onzinnig dus. De tweede van het Belgische Mint trapt af met een door een megafoon gedeclameerde gelukkig korte toespraak van zanger Erwin Marcisz. Wat volgt zijn zomerse popdeuntjes vergelijkbaar met groepen als Fountains of Wayne of The Posies. Het is echter in tegenstelling tot deze voorbeelden net iets te braaf, net iets te proper, kortom niet beklijvend genoeg. Om de alliteratie Mint ‘Magnetism’ Suske en Wiske-gewijs compleet te maken kunnen we het woord middelmatig anders nog toevoegen. Het is maar een idee. De duitsers van Cosmic Casino zijn in hetzelfde bedje ziek. Goeie productie, best goed gespeeld maar waar blijft de vonk ? Gelukkig zijn er op deze plaat toch ook een paar lichtpunten te ontdekken in nummers zoals ‘The Phone’ en ‘Shopping Life’ . Het New Yorkse The Holy Ghost grossiert in een kruising tussen artrock, punky popsongs en hier en daar een jazzinvloed. De plaat trapt sterk af met ‘Commercial’. Jammer genoeg blijft de pret niet duren en verzandt de plaat soms in doelloosheid. Nummers als ‘Graciana Olé’ (sic) kunnen de boel nog redden. Maar met goede bedoeling alleen kom je er jammer genoeg niet. Dit is wel de beste CD van dit kwartet gitaarplaten. Wat doet een Gonzo-redacteur met dit soort plaatjes vraagt u zich misschien af ? Wel, nadat uw (mt) klaar was met deze bespreking verdwenen ze in de alfabetisch geordende platenkast om daar stof te verzamelen. Op naar een nieuwe en betere lading gitaarplaatjes dan maar.