We Never Had Control

Australiër, of eigenlijk beter wereldburger, Hugo Race heeft een indrukwekkend curriculum en een al even indrukwekkend oeuvre uitgebouwd sinds hij toetrad tot Nick Cave And The Bad Seeds, toen The Birthday Party op zijn gat lag. Race speelde op de vijf eerste albums die Cave maakte, en richtte zelf in 1985 The Wreckery op, die vooral in zijn thuisland veel invloed kreeg. Vanaf 1989 verblijft Race voornamelijk in Europa en richt hij Hugo Race And The True Spirit op, meer een collectief dan een echte band die ondertussen toch veertien platen heeft geproduceerd. Niet dat hij zich daartoe beperkte. Race werkte en collaboreerde in zijn carrière net zo goed met Touareg uit Mali (Tamikrest) als met het Britse Pantaleimon of met de band Songs With Other Strangers, waarin onder meer Stef Kamil Karlens en John Parish. Race woont ondertussen in Sicilië en maakte in 2010 het album ‘Fatalists’, samen met de Italiaanse instrumentale band Sacri Cuori. Antonio Gramentieri en zijn bende werkten ook al samen met Dan Stuart (Green On Red). Hun aanpak, akoestische instrumenten en subtiele elektronica, beviel Race in die mate dat er nu een tweede plaat in de aanbieding ligt, met acht sfeervol donkere liedjes. Het hoesje, met een traan in het oog van Race, geeft meteen aan dat fatalisme één van de hoekstenen vormt, de leidraad van ’s mans leven en zeker van deze band. Zijn donkere, lage stem past uitstekend bij neerslachtigheid opwekkende muziek, die zo subtiel op een mens inwerkt dat we worden meegesleept in de negatieve spiraal die Race hier op plaat heeft gezet. Viool, contrabas en synthesizer worden door gastmusici toegevoegd, wat resulteert in muziek die ergens op de raaklijn tussen (trage) rock, blues, folk en experimentele pop zit. Toch laat zijn rockverleden zich gelden. Na zes in traag tempo gespeelde, hemels mooie maar ietwat gelijkende nummers, gaat het tempo omhoog en wordt de toon ietwat ruiger. En de grande finale komt er met het titelnummer, met zang van Violetta DelConte Race en Catherine Graindorge. Daarmee is deze cd niet alleen geslaagd te noemen, maar meteen één van de uitschieters in ’s mans solocarrière.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
HugoRaceFatalists_WeNeverHadControl
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!