Het kwartet The Outside, verblijvend in Duitsland, is een band van deze tijd. Grenzen tellen niet, met leden die afkomstig zijn uit Duitsland, Israël en Chili. Politiek geïnspireerd als de band is, is hun derde album, na ‘The Outside’ (2012) en ‘Dawn Of The Deaf’ (2015), een afspiegeling van hedendaagse gebeurtenissen.
Teksten tegen het oprukkende populisme, tegen grenzen en tegen religieus fanatisme vormen de essentie. Een mengeling van death en thrash metal ondersteunt die woede, samen met samples bijeengeraapt uit de warrige geschiedenis van de mensheid.
De zang van Roland B. Marx klinkt precies ruig genoeg om die woede vorm te geven. Muzikaal mocht het wat ons betreft hier en daar wat feller en heftiger klinken, al is wat we nu horen verre van ondermaats. Het is de energie en de drang om zich uit te drukken, het ongebreidelde en hoorbare enthousiasme, die ons bij The Outside over de lijn trekt.
Minpuntje is voornamelijk de te gladde productie, waardoor het net allemaal een beetje té gelikt klinkt.
Het kwintet Credic uit Stuttgart komt na jaren stilte op het platenfront opnieuw aan het raam piepen. De bezetting is sinds het zelf uitgebrachte debuut ‘Patchwork Of Realities’ behoorlijk gewijzigd. Geen erg, vinden de huidige leden, want nu is het als een echte broederschap, zoals het in kringen van heavy metal-liefhebbers hoort.
De vijf hebben elk een heel andere muzieksmaak, dat zowat het hele spectrum beslaat, maar ze hebben één gemeenschappelijke favoriet: Metallica. Gelukkig doet Credic geen enkele poging om hun goden naar de kroon te steken. De band kiest voor melodieuze power/heavy metal en zet het bijgeleverde infoboekje vol foto’s van gravures van onder meer Gustave Doré, Alfred Rethel en William Miller. Er zijn slechtere dingen om zich door te laten leiden bij het maken van een album.
Credic kiest dan ook niet voor rechttoe rechtaan teksten. Het mag al wat cryptischer en intellectueler dan de doorsnee heavy metalband. De muziek klinkt nergens vernieuwend. Van eenvormigheid is echter evenmin sprake. ‘The Eye Of The Storm’ is een mooie ballade met veel piano. ‘The Margins Of Our Faith’ is een vuistenzwaaier, goed gezongen bovendien.
Credic is waarschijnlijk te metal voor de gemiddelde lezer van dit blad, maar als tussendoortje is dit best wel een aangename plaat.