D-Monic is het sublabel van M-Tronic en laat een exponentieel meer popgetint geluid horen dan we gewend zijn van het Franse moederlabel. M-Tronic presenteert doorgaans elektronica die grosso modo balanceert tussen IDM en industrieel georiënteerd experiment. Niets van dat alles bij het Duitse Sweet William en het Frans-Britse Curl. Sweat William, momenteel een trio met Olivier Heuer als vaste spil, blijkt een verleden te hebben dat zelfs teruggaat tot 1986. Het was een van de vele bandjes op het ondertussen al lang vergeten Hyperium dat zich een bescheiden stek wist af te dwingen in de Duitse Gothic-niche. Die dagen zijn voorbij en Brighter Than The Sun moet, na een hiaat van twaalf jaar, dan ook worden gezien als een nieuwe start. Anno 2010 horen we niet langer The Mission, maar een doordacht huwelijk tussen elektropop en rustige rock, waarbij uitsluitend ver onder de radar nog wat residu van dat verleden waar te nemen is. Prima gemaakt, maar het geheel mist originaliteit en ziel.
Met de gepropageerde complexiteit van Curl valt het reuze mee, zo blijkt uit hun uitstekende derde album. We Are Complex roept de sfeer op van de van new wave dooraderde elektropop van Ladytron of Marsheaux aan de ene kant; en (in steeds mindere mate) het vroege werk van Massive Attack of dichter bij huis Hooverphonic aan de andere. Wanneer het viertal bovendien voluit de sensuele kaart trekt zoals bijvoorbeeld in opener Sign scheert het echt hoge toppen. Vooral de stem van de Finse zangeres Hayley Alker is een opmerkelijke troef. Bij momenten (Lonely Bedroom) duwen de gitaren (in combinatie met Alkers stem) Curl ten slotte in de richting van het shoegazegeluid van Curve. Pareltje!