Naar onze onbescheiden mening beschikt David Sylvian over één van de mooiste stemmen uit de recente popgeschiedenis, waarbij hij moeiteloos tot hetzelfde niveau als Bryan Ferry (Roxy Music) en Paul Buchanan (The Blue Nile) kan worden gerekend. Op Wandermüde is Sylvians stem echter volledig afwezig. Dat is goed om weten voor fans die vooral zweren bij het vroege solowerk van Sylvian en dus albums als Brilliant Trees (1984) en Secrets Of The Beehive (87) waarop een prominente rol was weggelegd voor s mans fluwelen stem. Tegelijkertijd was Sylvian ook al in die beginjaren van zijn solocarrière niet te beroerd om onbevangen het experiment op te zoeken. Zo maakte hij al in 1985 samen met onder meer Holger Czukay (Can) en Robert Fripp) (King Crimson) de proto-ambientplaat Alchemy An Index Of Possibilities. En ook later zou hij dat met deze twee blijven doen. Blemish uit 2003 was een artistiek keerpunt: Sylvian koos nu volop voor abstracte geluidssculpturen en avant-garde. Zijn stem verdween nu steeds vaker naar het achterplan. Die lijn werd zes jaar later verder gezet op Manafon. Dat werd hem niet door alle (oude) fans in dank afgenomen, maar het hielp hem wél om bruggen te bouwen naar een jongere generatie muzikale vernieuwers als Christian Fennesz, Burnt Friedman en zo ook Stephan Mathieu. Voor Wandermüde ging Mathieu aan de slag met het instrumentale bronmateriaal van Blemish en het resultaat daarvan zijn zeven behoorlijk donkere electro-akoestische drones. Die zijn in niets te vergelijken met wat te vinden is op The Good Son Vs. The Only Daughter The Blemish Remixes. Mathieu hanteert de microscopische scalpel en gaat bijgevolg in de diepte van Blemish. Hierdoor staat Wandermüde volledig op zichzelf en had Sylvian zelfs niet vermeld hoeven worden.
Amplified Gesture verscheen al in 2009 als bonus bij de luxe-editie van Manafon, maar is nu ook als aparte dvd verkrijgbaar. Extra materiaal zoals een extra hoofdstuk moet er voor zorgen dat de fan nogmaals met duur verdiende centen over de brug komt. Ook hier is de naam Sylvian op de cover enigszins misleidend want Amplified Gesture focust op en vertelt het verhaal van een internationaal gezelschap experimentele en improvisatiemuzikanten waarvan Keith Rowe, John Butcher, Otomo Yoshihide en Evan Parker er maar enkele zijn. Deze en anderen komen allemaal uitgebreid aan het woord en dat biedt meer dan een verhelderend inzicht in deze markante scene. En belangrijker: het licht ook een flinke tip op van de sluier van het eigenzinnige en rotgetalenteerde talent waarmee Sylvian zich telkens weer weet te omringen. Sylvian zelf ten slotte staat in een bonusfilmpje stil bij de totstandkoming van Blemish en vooral Manafon. Enige oplettendheid hier is dus aangewezen. Niettemin een fascinerende duik in een grotendeels onontgonnen gebleven vijver.