Oorspronkelijk verscheen Walizka als teaser voor John Lemkes debuutalbum, People Do, maar de ep krijgt nu een volwaardige release, opgerekt naar albumlengte met vier remixen. Lemke combineert elektroakoestiek met elektronica tot dubby, melodische nummers waarin de piano een hoofdrol speelt. De nummers op Walizka ontstonden als live-improvisaties, met beperkte middelen: een klarinet, een loop-device en een microfoon, waarop Lemke met de hand ritmes tikte. Daar is vervolgens een hoop post-productie overheen gegaan, want het resultaat klinkt mooi afgerond en, zoals gezegd, er is een hoofdrol voor de piano. Daarmee speelt Lemke simpele, een beetje naïeve themas die zich meteen mee laten fluiten. Lemke is sound designer van beroep, en zijn professionele vaardigheden lijken te hebben bijgedragen aan de zorg voor de details van de muziek. De dubby echos en effecten die uit ruis een Pole-achtige beat weten te maken zijn niet te zwaar aangezet, en galmen toch mooi weg in de verte. Er zit sowieso veel ruimte in het geluid, enerzijds door de heldere productie, anderzijds doordat Lemke niet meer geluiden gebruikt dan noodzakelijk. Soms is er een uit verschillende elektroakoestische percussiegeluiden in elkaar geknutseld ritme, wat de nummers een prettig groove geeft om bij mee te deinen. Leuke plaat voor liefhebbers van Hauschka, Nils Frahm et cetera. De remixen zijn van Piano Interrupted, SaffronKeira, Everyday Dust en Petrels, die ieder Lemkes nummers weten om te buigen naar hun eigen specifieke stijl.