In GC#110 hadden we het over de ep ‘Ballad Of A Starchild’, de voorloper voor het tweede volledige album van Naam. We waren niet onder de indruk en besloten uiteindelijk deze plaat af te wachten alvorens een definitief oordeel te vellen over dit kwartet uit Brooklyn. De band voerde voor die ep al een koerswijziging door. Het oorspronkelijke trio van zanger en gitarist Lee Lugar, bandleider en bassist John Preston Bundy en drummer Eli Pizzuto trokken toen namelijk keyboardspeler John Fingers Weingarten aan om het geluid richting kosmische spacerock te stuwen. Gelukkig voor onze teergevoelige oren kiest Naam er deze keer voor om de voor ons wel interessante kant van de kraut-, space- en psychedelische kant op te gaan. In tegenstelling tot het debuut is er van stoner en vergelijkingen met Monster Magnet absoluut geen sprake meer. We horen ‘On The Hour’ en denken tegelijk aan Spaceman 3 en Iron Butterfly. ‘I Wanna Be Your Dog’ van The Stooges weerklinkt een beetje te prominent door in ‘Pardoned Pleasure’ naar onze zin, maar soit. Net als op de ep probeert Naam een beetje van alles eigenlijk. Veel stukken klinken als een sollicitatie voor een soundtrack, ‘Beyond’ is een poging tot superieure spacerock, maar schiet net te kort. Veel nummers, het gros eigenlijk, hebben brave psychedelica in zich en duren allemaal veel te kort om echt indruk te maken. Let op, een slechte plaat is ‘Vow’ zeker niet. Ze zal echter evenmin brokken maken. Daarvoor is het allemaal een beetje te gewoontjes, te braaf, te weinig indrukwekkend. Misschien eens opnieuw proberen zonder keyboards?