Sloten koffie en slapeloze nachten hield ik over aan de zoektocht naar een VI.BE van de maand. Was trouwens dat tweede een gevolg van dat eerste? Want hoe begin je aan die zoektocht. Verschillende denkwijzen werden gevolgd. Uiteindelijk koos ik ervoor om mij te beperken tot de regio waar ik woon. Behoorlijk provencialistisch misschien, maar wel de enige mogelijkheid om tot resultaat te komen. Twijfels staken de kop op. Ik kon het me makkelijk maken en als VI.BE van de maand kiezen voor Addicted Kru Sound (trouwens, zo ongeveer het beste wat dubstep op dit moment in Vlaanderen te bieden heeft) of een artiest als The Bear That Wasn’t. Maar die laatste genereert met zijn project waarbij hij een gans jaar Vlaanderen rondtrekt, gewapend met fiets en gitaar, al genoeg aandacht.
Nummers werden beluisterd. Veel schrappen en opnieuw luisteren leidde dan toch tot resultaat. Uiteindelijk viel de keuze op ‘Veals Like Honey’ van THUN, een stad in Zwitserland trouwens. Dit Leuvense kwartet beweegt zich met dit nummer op het gebied dat werd ontgonnen op de eerste platen van Tomàn. Niet toevallig noemen ze die bende ongeregeld één van hun invloeden. Iets tussen postrock en indierock, iets met sfeer dus. Zoals ze zelf aangeven worden ze beïnvloed door ‘Het Leven. Het Weer. Geluiden.’ Zachtjes tikt de drum, langzaam bouwt de gitaar op, een rhodespiano surft mee op de geluidsgolven. Een zanglijn vervoegt het geheel. Na goed twee minuten duikt er een sample op. Een trucje geleend van andere postrockgroepen. Plots valt het nummer bijna stil. Om dan weer stilaan op te bouwen naar de climax waarin diezelfde sample weer opduikt. Dan is het voorbij. Filmisch en behoorlijk donker nummer. Of deze groep een plaat in zich heeft die zich kan meten met het werk van Tomàn? Dat is een andere vraag.