Hola, een misleidende naam die de aandacht trekt! Onschuldig start er een loopje van Yazoo. Is dit wel de Duran Duran Duran die zichzelf met pindakaas besmeert wanneer hij los gaat op zijn eigen snoeiharde beats op het podium? Gelukkig volgt er snel een salvo van digitale kanonschoten en kan de pogo beginnen. ‘Very Pleasure’ is het debuutalbum van Ed Flis uit Philadelphia op het prille Cock Rock Disco label van Jason Forrest (Donna Summer), die andere op de jaren tachtig gefixeerde partner in crime. Dat is meteen een teken aan de wand voor wat verwacht mag worden: een berg watdanook-core en een handvol guitige mash-ups. In de blender vinden we metal, hiphop, pop en trance met een dosis glitch en snelheid. Referenties naar bekendere artiesten van dezelfde beweging zijn zinloos. U kent de usual suspects vast al van buiten; idem wat hun eet- en toiletgebruiken betreft. Een mens kan immers niet zonder idolen. De fantastische hoes lijkt een verwijzing naar de artiest en zijn labelbaas te suggereren. Of is het mijn brein dat perverse overuren maakt? Ctrl-alt-del en verwisseling van medium. De in eigen beheer uitgebrachte 7″ van het oer-Hollandse duo Cyozlab (Denis de Leeuw Duarte en Jelmer Cnossen) uit Delft ligt op de rubber mat in afwachting van de naald. De twee tracks zijn onder te verdelen in het bovengenoemde stramien. De term gabber is een vloek. Wie kent namelijk gabber met een arabische ondertoon? Juist, terug bij de les. Cheb Mami krult de tongen op een mix van ruige beats. Multicultureel heet dat; zie ook Bong-Ra. Meer van dat en een scala aan mp3’s voor de hongerigen op hun webstekken.
(www.cyozlab.com)