Begonnen als soort van rariteit is Harry Merry inmiddels uitgegroeid tot een gevestigde waarde in de Nederlandse muziekscene. Deze Rotterdamse matroos krijgt eindelijk de waardering die hij verdient, maar in plaats van door te zeilen op de wind van het eerdere succes zet Merry op ‘Veronika’ koers naar nieuwe wateren. Hij heeft er voor de verandering een bemanning bij ingehuurd. Bassist Bruno Ferro Xavier da Silva, drummer Wouter van Wijk en gitarist Martin Ruiten nemen Harry heel wat synthesizerwerk uit handen. Het krakkemikkige opnamegeluid past goed bij de oude Merry, maar botst weer met de virtuositeit van The Must. Het is nog even zoeken in deze combinatie. Er zijn weinig andere muzikanten die zo goed meekomen met Merry als deze drie, maar tegelijkertijd roept het de vraag op of de creativiteit van Merry niet beperkt wordt door samenspel. Er is weinig aan te merken op ‘Veronika’ en toch laat Harry ons weer eens vertwijfeld achter. Dit keer is het niet zozeer de vraag wat we van de muziek moeten vinden, maar of Harry het onderste uit de kan haalt in deze combinatie.