Toen we de naam van Martin Wheelers project voor het eerst opvingen, werden we even op het verkeerde been gezet door onze op hol geslagen fantasie. Vector-Lovers? Is dat misschien zon geheim genootschap als de Dead Poets Society maar dan voor wiskundefanatici? De Gebrilde Revolutie predikend met een geometrische driehoek in de ene en Pythagoras in de andere hand, of iets dergelijks? Niet dus, want de Engelse Wheeler zoekt met zijn debuut andere sferen op. Geïnspireerd door de Japanse cultuur en hoogtechnologische robotica deed Somas nieuwe aanwinst hard zijn best om deze twee gegevens overtuigend te laten samenvloeien in een elektronisch album, waarin hij volgens de jury net niet slaagde. Een aantal tracks op Vector-Lovers zijn goed genoeg om een interessante 12inch mee te vullen, zoals de eerste single Electrobotik Disco, de rest is overbodig. Er wordt bijvoorbeeld dikwijls rond een enkel motiefje gebouwd, dat volgestapeld wordt met teveel geluidslijnen. Electrosuite is een goed voorbeeld; het irritant vocoderrefreintje is er werkelijk teveel aan. Bovendien dreigen de doorgaans rustige en lome nummers onophoudelijk om te slaan in vervelende muzak. Bij het Glasgowse label spreken ze van dreamy electronic lullabies, en ze zitten er niet ver naast. Alleen raak je door het indommelen nooit tot aan het eind van de plaat.