Tilburg is in een sneltreinvaart het epicentrum van Nederlandse noise aan het worden. Een harde kern van liefhebbers van experimentele muziek die onder aanvoering van Vincent Koreman een dringend alternatief bieden op die verschrikkelijke academie voor voorgeboetseerde rock-n-roll wannabees, oftewel de Rock Academie. Vatican Analog is het label dat aan die kern een platform biedt om hun abstracte kunsten aan de buitenwereld te tonen. Een lovenswaardig initiatief, iets waarvan er veel te weinig zijn in deze contreien, al is op de kwaliteit en originaliteit van de diverse muzikanten nogal wat aan te merken. Vooral de opgewonden, fucked up IDM van Autonon of de met samples doorspekte drilboornoise van Rioteer zijn dramatisch blijven hangen in de jaren 1990 en veel van de hardere noise is al ruimschoots verkend door hun Japanse en Amerikaanse tegenhangers, eerder, en beter ook. Toch is het opvallend en enorm positief dat een middelgrote stad als Tilburg zoveel diverse experimentele acts herbergt. Meest indrukwekkend zijn Franz Fjödor die met minimale strcuturen gebaseerd op ruimtelijke ritmes een subtiel spannende wereld schept die tussen de sfeervolle ambient van GAS en Andrew Chalk inhangt. Ook Jos Smolders weet met Admonition (For Steven Stapleton) een behoorlijke indruk te maken, de subtiele fieldrecordings die hij mixt met ambient zijn een stuk spannender dan de te schone drones van Bas Verbeek bijvoorbeeld. Staplerfahrers gruizige lo-fi drones die zachtjes in kracht toenemen als een diesel motor die zichzelf langzaam lijkt op te blazen, mogen er ook zijn en de intrigerende geluidswereld van The Truth Is In The Eyes Of The Deer mag als één van de hoogtepunten van deze compilatie worden bestempeld. Noise met een lichte power electronics ondertoon, sinistere vocalen en brakke industrial, een beetje lijkend op een minimalere versie van Certainty Of Swarms de laatste plaat van Hair Police.
Koremans bijdrage is een waar ratjetoe. Van de aggressiviteit van breakcore tot de atmosferische ondertonen van dubstep en de altijd lonkende knipoog naar experiment, Gimme Some Real Love is een soort staalkaart van de Tilburgse underground en daarmee een nummer dat Tilburg misschien nog het meest op het lijf geschreven is.