Stapels platen op platenstapels. Luciano stapelt muziektorens. De tracklisting is een overvloed aan letters en namen. ‘Vagabundos’ is Luciano’s partyconcept bij je thuis. Een mixplaat waar niets klinkt zoals je het kent, want elke deun is verplet door een andere, met de obligate kennerstip her en der opduikend. Luciano opent met een mengeling van Nicolas Jaar, Johan Sebastian Bach en Trickski. Het geluid is te vullend, te veel. Je mag niet nadenken, maar moet gewoon dansen op de beat die de Zwitser op deze manier creëert. De tracklist telt door en tovert het cijfer 9 op je led-scherm. ‘From Disco To: Disco’ van Whirlpool Productions klinkt bekend in de oren. De eerste song die je ontwaart uit de massa. Intussen is James Blake al aan je voorbijgegaan. ‘Vagabundos’ moet je blind beluisteren. Liefst al dansend. In je huiskamer botst die tegen de muren op zonder intrigeren. Maya Jane Coles fladdert voorbij, opgevolgd door Jamie Woon. Luciano weet wat hip is. Eigenlijk maakt dat voor ‘Vaganbundos’ niet uit. Dat is de zonde van deze plaat. De deejay-skills die deze mix van Luciano vergt, is voor de luisteraar onhoorbaar. Die wilt enkel dansen op de groove.