Het Londense vijftal Wild Palms bracht vorig jaar al een paar singles uit en komt nu met het debuutalbum Until Spring. Hierop laat de band een geluid horen dat sterk teruggrijpt naar de jaren 1980. Denk aan de vroege Simple Minds, maar dan wat meer rock. De gitaren zijn gedrenkt in effecten en de drummer laat allerlei leuke patronen horen. Verder doet de zang in sommige songs sterk denken aan die van Kirk Brandon van Spear Of Destiny. Een wat recentere referentie is Delphic, maar dan zonder de strakke dancebeats. Until Spring opent sterk met Draw In Light dat in de coupletten uptempo is, maar in de refreinen wat trager. Delight In Temptation, To The Lighthouse en Carnations liggen in het verlengde van Until Spring en zijn ook vrij goed. Het mooist is echter het net wat tragere, slepende Pale Fire. Ook LHC is erg goed. Deze song, waarin strijkers een belangrijke rol spelen, begint heel rustig en wordt mooi opgebouwd. Helaas weet Wild Palms niet gedurende het hele album te boeien. Het trage en nogal sombere Caretaker is ronduit saai en hetzelfde geldt voor afsluiter Not Wing Clippers. Van The (Never Ceasing Ever Increasing) Cavalcade is alleen het harde gedeelte met de Depeche Mode-percussie interessant. Ondanks die aantal wat mindere songs is Until Spring echter een prima album.