Dat ze bij Sahel Sounds niet stilzitten, dat weten we inmiddels wel. Labelbaas Christopher Kirkley brengt de ene na de andere release uit die het brede scala van de Sahel regio toont. Eerst eentje uit de oude doos van Mamman Sani Abdoulaye, bekend van zijn ‘La Musique Electronique Du Niger’ en ‘Taaritt’ – cultplaten die door zowat elke synthesizerliefhebber werden opgepikt. ‘Unreleased Tapes 1981-1984’ zegt precies wat het is; onuitgebrachte cassettes. Het zijn een zestal composities, te beginnen met ‘Samari Da Yan Matan’, een dromerige compositie die ons verleidelijk meevoert naar glooiende oorden van de verbeelding, een fata morgana van gedachten.’Arman Doley’ is een speelse en melancholische opname van een trio waarin wordt gezongen in de sfeer van synthesizerwonder William Onyeabor. Hier en daar is de klank van de opnames rafelig, als zandkorrels op de tapereels. Zo zijn ‘Bodo’ en ‘Gosi’ in betere vorm te horen op de vorige platen en voegen hier wat minder toe en lijkt de melk snel op na die paar speciale composities. TisDass is een Toeareg blues -en rockband uit Niger, opgericht door Kildjate Moussa Albadé die eerder nog bassist was bij Bombino. ‘Yamedan’ is niet uitgebracht als plaat, maar enkel digitaal of op cassette, een formaat dat Sahel Sounds meer en meer gebruikt. Zijn klank is dan wel minder rauw en onstuimig dan zijn rockende landgenoot Mdou Moctar, maar volgt goed de lijnen van de assouf traditie vermengd met een modern stedelijk geluid. Eenmaal gebeten door het virus kan men nooit genoeg krijgen van Toearegmuziek, tenzij je hier immuun voor bent. De songs ‘Ayatma’, ‘Izgharad’, ‘Emshin’ en ‘Yamedan’ steken er het meest bovenuit door hun vloeiende kadans en ritme geijkt op de hypnotiserende gitaartonen. Het is een album dat trage en kalme songs afwisselt met snellere en meer luide songs; de balans is in evenwicht. De laatste van dit drieluik is de compilatie ‘Nouakchott Wedding Songs’. Nouakchott is de hoofdstad van Mauritanië en daar vinden blijkbaar nogal wat bruiloften plaats waar traditionele muziek in moderne vorm een prominente rol speelt. Daar gelukkig geen slappe coverbands of dronken disco met Abba, Michael Jackson en consoorten die daar een bruiloft clichématig kunnen verpesten. Gitaren en tinidit luiten weerklinken door pedalen met de phaser open gedraaid, aangevuld door schelle vrouwelijke zang, kreten en doffe drums in de ruige sfeer van Group Doueh. De opnames zijn verzameld gedurende zes maanden in 2011 op verschillende bruiloften en geven het palet van deze muziekstroming weer. Tussen de chiquere bruiloften in dure zalen en armere feesten in achterstandswijken is nauwelijks verschil te merken. Dat de klank overal wel een rafelrandje heeft, siert de sfeer van deze plaat alleen maar. Een geweldige climax volgt in de lange opname ‘Kenoune’ en het veel te korte ‘Karr’ door Sidibou Ould Siyed. Dit is muziek om jezelf in te verliezen en vooral op luid volume af te spelen. Bijgeleverd zit ook een twaalf pagina tellend boekje met alle informatie en vooral mooie kleurrijke foto’s.