De gitarist en componist Burkhard Stangl heeft al een behoorlijke discografie aan uitgaven op verschillende labels, al dan niet in samenwerking met collegas als Franz Koglmann, Olga Neuwirth, Anthony Braxton, Dieb 13 en Fennesz. Kortom: hij begeeft zich tussen avant garde-jazz en noise, maar Unfinished. For William Turner, Painter is dan weer een zeer ingetogen project. Het is geïnspireerd op de schilderijen van de Britse schilder Turner. Stangl legt uit dat hij vooral overdonderd was door de late en de onvoltooide werken en de kracht van de stilte daarin. Vrij, puur schilderen niets als licht, lucht en water, zegt Stangl over die laat-impressionistische werken. Sinds de confrontatie met de schilderijen in de Tate heeft Stangl geprobeerd muzikaal dichter en dichter bij Turners complexe eenvoud te komen. Op Unfinished is hij er in elk geval in geslaagd om eigen, suggestieve, naar abstractie neigende muzikale landschappen te creëren. De cd bevat drie composities, respectievelijk bijna 34 minuten, bijna 17 minuten en een kleine drie minuten lang. Het kalme, warme gitaarspel van Stangl lijkt vooral te gaan om sfeer, suggestie, om klank en kleine veranderingen daarin. In de lange openingscompositie Unfinished mellow, waiting, longing wordt het gitaarspel na verloop van tijd gecombineerd met field recordings. Kinderstemmen, geruis, de sfeer van een waterkant, zacht, alsof het van een verre achtergrond komt. Op sommige momenten gebruikt Stangl een flink tremolo, dat zich al wegstervend vermengt met een lichte elektronische drone. Of zoals in de derde compositie zo zwaar nagolft, dat het een drone wordt. Het klankpalet wordt verder gevuld met gekras over de snaren en elektronica dat ruist als wind, kraakt als en lp en dan weer druppelt als water. Met een uiteindelijk klein palet aan geluiden heeft Stangl een intense cd gemaakt, die mag worden beluisterd op flink volume.