Vier jaar geleden bracht Mammoth Grinder ‘Extinction Of Humanity’ uit, eveneens op Relapse. Die titel laat weinig aan de verbeelding over: death metal, kan niet anders. Het was voor de Amerikanen een iets andere richting die ze verder zetten op hun split met het net zo goed uit Austin, Texas afkomstige Hatred Surge uit 2011. ‘Underworlds’ is het derde album van het kwartet en opnieuw kiest Mammoth Grinder voor death metal, al is er ook wat plaats voor stevige thrashpartijen. Dit album is bovendien opnieuw een stap vooruit en voor wie de band niet kent, een ideale instapper dus. De rest hoeft niet eens te worden beluisterd, want ‘Underworlds’ laat het beste horen waar deze band voor staat. Doordat er werd gekozen voor een rauwe productie, waarbij de bas lekker bromt, soms zelfs een beetje té, klinken de tien songs bijna alsof ze live in een kleine zaal werden opgenomen. De songs duren samen nauwelijks een half uur, en dat is eveneens een prima keuze. Zo slaagt het viertal er in om in een overbezet genre -we denken aan ietwat verwante klanken van Napalm Death of Municipal Waste– toch niet te vervelen. Ze herleiden de songs tot de essentie, gaan wild tekeer, razen als een gek, waardoor de plaat is afgelopen alvorens we er erg in hebben. Geen opvullers voor Mammoth Grinder, alleen lekker verteerbare death metal. Lycus doet het heel wat trager. In wisselende bezetting bestaat de band sinds 2008 en hun eerste demo belandde uiteindelijk op vinyl wegens de superieure kwaliteit van de songs. ‘Tempest’ is het langspeeldebuut en met drie trage, donkere en logge nummers bewijst de band dat ze in het (funeral) doomwereldje meteen een hoge stek mogen opeisen. Hoewel de plaat grotendeels trage en epische doom bevat, slagen ze erin om te blijven boeien doordat ze niet eindeloos een riff blijven herhalen, maar voortdurend van tempo veranderen. Niet naar snel, wel variërend op traag. Ze houden het ook niet bij alleen maar funeral doom, maar drones en in het meer dan twintig minuten durende titelnummer een stevig stukje black metal zorgen ervoor dat Lycus niet zomaar een doomband is. De vocale doodgraver van dienst past perfect bij de neerslachtige muziek, die het best is te vergelijken met bands als Esoteric.