Terror Danjah moest het nooit van het subtiele geluid hebben. Lang heeft de man in het grimmige spectrum van de grimescene noeste arbeid verricht, maar hij kon nooit het niveau en de aandacht genieten van genregenoten Wiley en Dizzee Rascal. Inmiddels lijkt grime een suburbaan sprookje dat nooit heeft bestaan, en vallen beats van een dergelijk kaliber tegenwoordig gewoon onder de dubstep. De goden zijn dit jaar voor Danjah gunstig gezind. Dankzij de release van Powergrid op het immer attente Planet Mu kon de Londenaar na lang achterhoedewerk eindelijk uit de schaduw van de ondergrond stappen. Het persoonlijke succes duurt voort met wederom een album, nu verschenen op het vermaarde Hyperdub. De glorie mag voor hem compleet zijn, voor de luisteraar is het maar lastig navigeren op Undeniable. Danjah trapt heroïsch af met grime-anthem Grand Opening, en stookt het vuur hoog op met harde chunky dubstep plus mc’s, om het geheel af te blussen met onmiskenbare UK Funky. De hoekige vierkwarts met een lichte knik naar rnb staat te ver van de agressieve beats en dus is de omschakeling lastig te verteren. De strijd tussen de instrumentale stukken en de grimey dubstep met vocalen breekt het album in tweeën. De tracks zijn verdienstelijk, maar staan volledig op zich zelf, en komen als geheel niet tot hun recht. En wanneer het slot met ragga-jungle wordt ingeluid, is de ode aan toen compleet, maar al het verband met vandaag zoek. Undeniable is de herontdekking van een ondergewaardeerd en veelzijdig beatmaker, maar kan niet verbloemen dat Danjah net de diepte en consistentie mist om als albumartiest te overtuigen.