Meer drones van de hand van Moving Furniture-baas Sietse van Erve, a.k.a. Orphax, die zich op deze dvd van zijn meest minimale kant laat zien. Op eerdere cds werden de grondtonen vaak afgezet tegen bewerkte omgevingsgeluiden, nog net herkenbare instrumenten en software-improvisaties, maar op Un Cur krijgen drones vrij baan. Het eerste nummer is een opname van een optreden in de Amsterdamse OCCII, en vormt een mooie twintig minuten lange boog, die begint met wat klinkt als de eenzame, sonore grondtoon van een gitaar. Langzaam krijgt die gezelschap van steeds meer, en ook steeds hogere tonen. Eerst zijn dat nogal anonieme drones, maar gaandeweg komen er geluiden met meer karakter tevoorschijn, en ontstaat er bovenin het geluidsspectrum een spel van glasachtige loops. Zo bouwt Van Erve zijn compositie verder vol, waarbij hij er zorg voor draagt dat de gekoppelde en langzaam in elkaar overgaande geluiden mooi bij elkaar passen, en elkaar op een logische manier opvolgen. Het begeleidende beeld op de dvd (van de hand van Broken20-medewerker Erstlaub, gokken we) wordt gevormd door een hypnotiserend golvenpatroon dat er uit ziet als een zwart/wit-gesolariseerde ijsvlakte, maar de muziek leent zich misschien wel beter voor een avondje sterren staren. De tweede track volgt een vergelijkbare scenario, zij het met een veel donkerder inslag. In de eerste helft geven wat klinkt als gitaarklanken en -bijgeluiden de toch al dreigende tonen een postrockgevoel, al blijft de verwachte uitbarsting uit. Tegen het einde wisselt Van Erve vrij abrupt van toonaard, wat de hypnose een beetje breekt. Het eerste nummer is dan ook het prijsnummer.