HATEM is de afkorting voor Hola A Todo El Mundo (‘Hallo Hele Wereld’) en bestaat uit vier Spaanse muziekknuffelaars die het goed voor hebben met de wereld, de hele wereld zelfs. Op hun tweede album is de band een stevig stuk naar de jaren 1980 opgeschoven, met een hoop bombast en ruim baan voor de synthesizers als gevolg. De folk is er helemaal uitgehaald, al lijkt daar nog wat van na te galmen in de meerstemmige zang. Over galm gesproken: die is in zon ruime mate aanwezig dat je daar wel tegen moet kunnen. Bij HATEM werkt de overdosis echter prima, en zijn hogere sferen 100% gegarandeerd. Helemaal in tune met de titel van het album, want de theorie achter de ultraviolet catastrofe doet al duizelen, evenals het gelijknamige gedicht van de mysterieuze Roy Tiger Milton (1945-1997) waar HATEM zegt geïnspireerd door te zijn. Dat gaat over zijn gevecht om te vluchten uit de ingebeelde werkelijkheid, een gegeven waar gekte al snel op de loer ligt. Qua thematiek overtilt HATEM zich nogal, maar qua geluid laten ze horen dat het gevecht voor een betere wereld en een beter zelf indringend weergegeven kan worden. Op het randje van te, trouwens.