Het Hauptquartier van de Duitse (post-)industriële scène is sinds 1993 gehuisvest in Lappersdorf. Het commandocentrum kreeg de naam Ant-Zen en wordt gerund door Stefan Alt, van opleiding en beroep grafisch ontwerper. Noise, industrial, breakcore, ambient, power electronics, et cetera: Ant-Zens ondertussen indrukwekkende catalogus heeft het allemaal. Het label en haar subafdeling Hymen biedt kansen aan heel wat jong en nieuw talent (Gridlock, LOmbre), gaat daarnaast ook samenwerkingen aan met meer bekende acts zoals Lusine Icl, Black Lung of Venetian Snares; en tekent ten slotte artiesten die door andere labels werden ontdekt, maar die Alts goedkeuring wegdragen zoals Solar-X, Somatic Responses of wijlen Starfish Pool. Ant-Zen is bovenal een erg productief huis, dat haast op maandelijkse basis nieuwe releases op de markt gooit. Deze keer is dat niet anders. Morgenstern is niet alleen de Duitse benaming voor een Middeleeuws slagwapen (de goedendag), het vormt ook een belangrijke bron van inspiratie voor Andrea Börner (zie ook Ars Moriendi). Het is stekelig, gevaarlijk in de verkeerde handen en angstaanjagend voor wie er onvoorbereid mee geconfronteerd wordt. Net zoals de tien nummers (plus Sonar-remix)
op Two Different Faces. De sound is tweeslachtig, vandaar de two different faces. Enerzijds is er de donkere ambient, anderzijds slijpt ze haar soundscapes scherp met schurende noise en overstuurde beats. Wanneer ze kiest voor dat laatste, toont ze grote overeenkomsten met labelmaten Templegardens en Synapscape. In vergelijking daarmee komt ze er echter niet zonder kleerscheuren van af, de rekrutering van Andreas Schramm (Asche) ten spijt. Power electronics van dat type hebben we immers net een keer te vaak gehoord. Haar absolute sterkte is haar talent om de meest onheilspellende atmosfeer te assembleren. Blijven de noise en rituele ritmes op de achtergrond, dan is het huiveren en genieten.
Mobilität is al het tweede album voor Ant-Zen van Roger Rotor en Telepherique. Ook deze keer is het uitgangspunt een Concept. Inspiratie vond het tweetal én bij de technische realisaties van het Zwitserse tunnelsysteem; én het gegeven mobiliteit in relatie tot tijd en ruimte als middel om zijn of haar persoonlijke horizon te verbreden. De elf nummers werden live opgenomen in de Zwitserse studio van Rotor en moeten het jachtige levensritme van onze moderne tijd symboliseren. De 4/4 beats ratelen inderdaad onvermoeibaar door, maar of daarmee het concept wordt verduidelijkt, is een andere vraag. We waren al niet bijster wild van Modern Times. Möbilität zal dat niet veranderen.
Het menselijke zenuwsysteem en meer bepaald dat gedeelte dat niet kan worden gecontroleerd door onze wil(skracht) is het thematische uitgangspunt op Nerv.sys van datzelfde Telepherique. Dat is best wel origineel, maar ons was dat niet echt opgevallen. Die theorie staat overigens nergens afgedrukt in de inlay. Wat wél opviel, was het intrigerende, niet in woorden te vatten totaalgeluid van deze dubbelcd. Ijle, harmonische soundscapes, eindigend in bizar gerinkel op het eerste deel, roepen verre herinneringen op aan wat Porter Ricks en Monolake hebben uitgebracht op Chain Reaction, zonder de dubby invloeden. Ambient dus, maar dan wel héél irreële, alsof er ergens een microfoonsonde in één of andere zenuwbaan werd gepropt.
Steeds minder nuance en melodische subtiliteit lijkt de huidige fase te vatten in het woekerende oeuvre van John en Paul Healy, alias Somatic Responses. De broers uit Wales waren het spuugzat om als IDM te worden gecatalogeerd en slaan met Pounding Mass alle twijfelaars met een harde rechtse tegen de grond. Mét humor gelukkig zoals blijkt uit The Day IDM Crawled Up Its Own Arse. Pounding Mass beukt in de beste Squarepusher versus Venetian Snares-traditie, is net als voorganger Adverts (Component) bij momenten tot op de grens van het irritante meedogenloos hard en is bovenal een futuristische hoogmis van bijtende noise en hardcore elektronica. Verrassend is de steeds grotere plaats die hiphop (inclusief scratching en ander draaitafelstuntwerk) lijkt op te eisen. Dat maakt van Pounding Mass misschien wel hun meeste gevarieerde release. Dadaïstische machinemuziek voor de 22ste eeuw!