Folkmuziek in de tweeëntwintigste eeuw: hoe zou dat klinken? Zou elektronica dan intussen ook als folklore beschouwd worden, muziek uit lang vervlogen tijden die plaats heeft moeten ruimen voor god weet wat? We kunnen ons daarbij wel iets voorstellen als we luisteren naar Twig And Twine, het debuut van The Green Kingdom. Soundscapes die ingekleurd worden met akoestische elementen: de ideale soundtrack voor een zondagmiddagwandeling in het kunstmatig opgetrokken bos in het midden van de stad. Door de verborgen luidsprekers speelt voortdurend deze muzak. Donker wordt het nooit in dit bos. Het blijft altijd schemeren tussen zonsopgang op een vroege lentedag. Hier is het nooit winter. Voor de dichters met hun e-bookpapier werkt deze muziek als inspiratiebron. De neo-nanoromantiek komt weer tot leven. Terug naar de natuur, al bevat die dan geen bomen meer. Is het een verrassing dat Taylor Deupree deze plaat gemasterd heeft?