Darediablo is een instrumentaal trio dat uit de goot van de New Yorkse suburbs komt gekropen. Voor allen, waaronder ondergetekende, die vinden dat progrock zoals Uriah Heep, Yes, Electric Light Orchestra of Emerson, Lake & Palmer die maakten, niet meer van deze tijd is, laat deze cd netjes in de bakken liggen. De drie heren creëren namelijk een behoorlijk hardrockerige versie van voornoemde symfonische bands. Gitaarsoli en gezwollen keyboards die het geluid domineren zijn de vaste ingrediënten. Echt pluspunt is wel dat de drie heren tenminste hun bakkes houden, dit wellicht om nog erger te voorkomen. Ze vergelijken zichzelf met zowel vroege Deep Purple als Fleetwood Mac, referenties waar we de zin van kunnen inzien. Waar ze het lef halen om ook Mogwai en Don Caballero te vermelden als zeer belangrijke invloeden, blijft echter een volkomen raadsel. Darediablo denkt wellicht een reïncarnatie van Trans Am te zijn, toen die nog lekker droomden over hun eerste optreden. Mijden als de pest, tenzij u snel het loodje wilt leggen natuurlijk.