De bandnaam van dit Milanese kwartet deed ons vermoeden dat The Assyrians één of andere vorm van aan reggae verwante muziek zouden spelen. Daar is echter niets van aan. Speelse psychedelische pop is ons deel, of toch meestal. ‘Baobab’ heeft namelijk heel wat weg van The Beatles en ‘Astronaut’ surft netjes mee op de hausse van de dromerige shoegaze. Niet dat het veel uit maakt. Dat laatste liedje is namelijk een heel mooi stukje droompop. In ‘Fossyls’ menen we een zweverige damesstem te horen, en als we de groepsfoto bekijken genomen tijdens hun concert in de Gentse Kinky Star eind maart, blijkt dat ook te kloppen. De vier zien er uit als doodbrave Italiaanse burgers die net zo’n brave muziekjes in elkaar hebben geknutseld. Soms meerstemmig, zoals in ‘Oceans’, soms een klein beetje weerbarstig, zoals in ‘Hellebore’. Sinds de start van de band kwam eerder alleen een op honderd exemplaren gemaakte cassette met vier liedjes uit. De elf liedjes die op dit schijfje prijken zullen niet voor een grote doorbraak zorgen. Daarvoor zijn de liedjes een beetje te eenvormig en ook te voorspelbaar. ‘Tundra’ is gewoon een degelijk zomerplaatje dat zijn rondjes draait, niet verveelt maar net zo snel alweer vergeten zal zijn. Vluchtige droompop, het mag ook wel eens. Uit in Italië sinds november 2013, en nu dus ook bij ons.