The Pit’s verwelkomde twee Amerikaanse blackmetalbands uit New York.

Blackmetal brengt steeds die vreemde en ranzige sfeer met zich mee. De goed gevulde The Pit’s was daar de ideale plaats voor. Geen bandleden met beschilderde gezichten maar muzikanten met bebaarde en langharige tronies.

Anicon mocht The (s)Pit’s afbijten. Hun start ging de mist in door technische problemen. De zanger-gitarist stond gekke bekken te trekken zonder… geluid. Door de muur van riffs en het wilde gedrum had de groep en de man achter de knoppen niet direct door wat er gebeurde. Geen probleem voor deze ervaren artiesten. Dit is blackmetal en dan mag wat er wel rommeliger te werk gegaan worden. Anicon slaagde tussen de tsunami’s van riffs en razendsnel drumwerk toch in wat melodieën naar boven te laten borrelen. De vocalen snerpten tussen het bij momenten rommelige snarengeraas door. Geen te beste avond voor deze enthousiaste band. Ze slaagden er wel in mijn flesje frisdrank bijna van de bar te laten trillen.

De korte drumsoundcheck van Yellow Eyes liet ons meteen voelen wat er ons te wachten stond. Net voor het optreden was er toch even een grappig moment. Het Gonzo-team was even de kluts kwijt toen de bassist van Anicon terug op de stage stond met naast hem de artiesten die hun pruik naar hun kin verplaatst hadden. Dat beide New Yorkse bands goede vrienden zijn werd dus bevestigd. Nu de muziek. Yellow Eyes is een viertal dat wist wat er hen te doen stond. Een pure, rauwe, misantropische aanval werd op de trommelvliezen van het aanwezige publiek losgelaten. Hun drummer was de personificatie van pure hyperkinetische energie die na iedere track naar adem hapte. Een profvoetballer kon hier héél wat van bijleren. De riffs vulden onze ongebruikte hersenruimten en het gegrom en gekrijs van de zanger liet horen hoe underground blackmetal moet klinken. De ‘curfew’ werd nooit gehaald. Veertig minuten en de razendsnelle, alles wegblazende set was opgebrand. Onze oordopjes werden door het extreme geluidsniveau extra hard tegen onze trommelvliezen geduwd. Yellow Eyes was lekker ‘black en metal’ goed, maar toch een decibel of tien à vijftien te luid.

Gezien: Anicon + Yellow Eyes – The Pit’s Kortrijk – 13 november 2018
Tekst: Patsker Omaer Beguin – Foto’s: Stephan Vercaemer