Twee jaar na de debuutplaat The Stepkids stelt het gelijknamige trio uit Connecticut zijn opvolger Troubadour voor. Meer nog dan op dat debuut valt het maar moeilijk te geloven dat deze groep uit amper drie leden bestaat. Zo lijkt het alsof er tijdens één en hetzelfde nummer een psychedelische popgroep, een bigband, een gestileerd funkcombo en een elektronisch bluesensemble tegelijk ten dans speelt. Jammer genoeg mist het album een duidelijke richting, The Stepkids laten de zaak maar wat op zijn beloop; jazz, hiphop, pop, cocktailmuziek, trompetten, veel bas, gescratch, het resultaat is noch mossel noch vis. Toch kent het album zeker en vast zijn leuke momenten, zo vangt opener Memoirs of Grey aan met een intieme banjo, die je heen en weer stuurt van zompige funk over een piano-tussenstuk naar meerstemmige jaren 1950-zang. Sweet Salvation geeft op zijn beurt kleur aan je dag met de geleende ooh ooh ooh’s van Arrested Developments Mr. Wendal en Moving Pictures is strakke funk die na een poos wel wat ontspoort. Verderop komen we nog enkele toffe ideeën tegen die helaas niet steeds tot boeiende nummers leiden, waardoor Troubadour in zijn geheel toch geen onuitwisbare indruk nalaat.