Trevor Jackson gaat vrolijk verder met het plunderen van zijn platenkast, die vol staat met klassieke industrial, EBM en new wave. Genres die al een tijdje in hernieuwde belangstelling staan, ondermeer door het succes van hedendaagse acts als Factory Floor, Perc, Silent Servant en The Soft Moon. Lag op het eerste Metal Dance-deel de nadruk op tegen industrial aan leunende dans, op aflevering twee is er meer aandacht voor synthpop en new wave, in de vorm van bijvoorbeeld Propaganda, Visage en Liaisons Dangereuses. Het is een verdienste van Jackson dat hij bij die bands, en andere grote namen zoals Front 242 en Chris & Cosey, niet de meest voor de hand liggende nummers heeft uitgekozen, maar (naar we aannemen) persoonlijke favorieten. Dat gevoel wordt verder versterkt door tracks van minder voor de hand liggende artiesten als Arthur Brown en Godley & Creme. Metal Dance 2 is daardoor niet gewoon nóg een verzamelaar van het type New Wave Club Class-X geworden, maar een trip door de herinneringen van de samensteller aan schimmige clubs van de jaren 1980. Iedereen die destijds op diezelfde dansvloeren heeft rond gezwierd, zal bij veel tracks een aha-erlebnis hebben, maar waarschijnlijk met minstens zoveel voor het eerst kennis maken. Acts als Mile High Club, CHBB en Haruomi Hosono waren mij bijvoorbeeld geheel onbekend. Verder nog bijdragen van onder meer Tuxedomoon, Conrad Schnitzler, Test Dept., Material en zowaar Esplendor Geometrico, dat toch echt te heftig was voor de clubs waar ik rond hing. Ik weet niet of ik de overstuurde beats van hun debuutsingle dertig jaar geleden getrokken had, maar ik ben stiekem toch een beetje jaloers op die schimmige dansvloeren waar Jackson zijn jeugd vergooide.