Het kwintet Golden Helmets uit Keulen debuteert met een plaat vol garage en soul die herinnert aan de jaren 1960. Veel weten we niet van deze band, en dat kan de heren ook geen fluit schelen. Wat ze willen, is het podium betreden en het aanwezige publiek een leuk avondje garagerock voorschotelen, gelardeerd met een zwierig orgeltje. Net dat orgeltje geeft de dertien songs extra cachet en maakt ze meteen ook behoorlijk swingend. Het lichte accent van de zanger is eerder charmant dan storend, en dat is fijn. De heren hebben dan ook al heel wat ervaring opgedaan in bandjes als Curlee Wurlee, Dirtshakes en The Shells. Ze weten aardige nummers te pennen, spelen gedreven en al onderscheiden ze zich niet echt van de grote hoop garagerockbandjes, ze zijn goed genoeg om ze eens te proberen. Ook Jizzlobbers debuteren, hebben ervaring in een resem andere bands (Backwood Creatures, Havana Ragdolls en Public Toys), maar kiezen springerige punkpop om zich te uiten. Het kwartet ramt zestien liedjes in een goed half uur op een hoopje, maar slaagt er nergens in om ook maar een moment te boeien. Eenheidsworst is de boodschap, flauwe punkpop het resultaat. Punkpop die klinkt als Devil Dogs of The Queers met een indigestie. Snel vergeten deze Duitsers.