In 2010 beïnvloedde het katerige ochtendgloren de samplerijke en naïeve sfeer van hun debuut 7AM. Twee jaar later heeft het duo de sampler in de kringloopwinkel gedumpt en hebben ze alle digitale shizzle die ze vinden konden meegegraaid. Niet om er roekeloos mee aan de slag te gaan, maar om hun nieuwe materiaal te bedelven onder miljoenen lagen house, glitch en pop zonder het Eurodance-verleden te negeren. Opener Orbit legt meteen het geluidspallet van de twee jongens bloot. Verhakkelde melodieën, slome baslijnen vermomd als uitgekiende chaos die uitmondt in onzekere klankenprullaria. Met dezelfde warrigheid ontpopt zich het door de debutante Kelela gezongen EFX. De track is een vlot bass-liefhebbend zeemzoete en stroperige popdeun die drijft op de schelle klanken waar Teengirl Fantasy Tracer in onderdompelt. De plaat voelt als de pop-extractie van een Hudson Mohawke-wispelturigheid ontdaan van Lones drang naar een buitenaards paradijs. Eternal wipt en springt en wordt vermorzeld door Panda Bears bijdrage op het apocalyptische Pyjama. Bij Hyperdub ontfutselden ze even Laurel Halo voor een melodieus tussendoortje in een voor de rest machinaal aanvoelend album. Met ‘Romanthony’ lijken de vergiftigde hoogdagen van de Eurodance terug -denk Snap– en wordt de nostalgische bril een eerste en laatste keer afgestoft. De stemmen vallen op, maar ook instrumentaal doorstaat Teengirl Fantasy de skippende en opzettelijke glitchpatronen. Teengirl Fantasy scoort omwille van hun guitige en zorgvuldige aanpak waardoor de chaos bedolven blijft onder een subtiel poplaagje en Tracer zich in je oren wentelt. Soms doet dat ontzettend veel deugd.